Σάββατο μεσημέρι, στην Ιερά Μονή Αγάθωνος. Ανηφορίζοντας κανείς σε αυτό τον ευλογημένο τόπο, που βρίσκεται λίγο έξω από την Λαμία, αισθάνεται διπλά ικανοποιημένος: Πρώτον, για τα «ορατά». Το εξαίσιο φυσικό περιβάλλον των βουνοπλαγιών της Οίτης ηρεμεί, ξεκουράζει και αναζωογονεί τον επισκέπτη. Δεύτερον, για τα «αόρατα». Η πνευματική και ψυχική ωφέλεια που προσφέρει το Μοναστήρι αυτό στον προσκυνητή του, είναι σημαντική και πολυεπίπεδη.
Είχα ακούσει αρκετά για τον Ηγούμενο της Μονής, τον Γέροντα Δαμασκηνό. Ζήτησα αμέσως, μόλις έφτασα εκεί, να τον δω. Εκείνος ήρθε μετά από λίγη ώρα. Απλός, φιλόξενος και ευθύς, ντόμπρος. «Λεβεντοκαλόγερος», τολμώ να πω. Καθήσαμε στο υπαίθριο αρχονταρίκι του Μοναστηριού και πιάσαμε κουβέντα. Μετά τις τυπικότητες, τόλμησα να του κάνω την πρώτη «σοβαρή» ερώτηση:
«Πώς τα βλέπετε τα πράγματα, Γέροντα; Θα κρατήσει πολύ η κρίση;»
«Εμείς είμαστε οι φταίχτες, λόγω της απιστίας μας», μου λέει με σιγουριά. «Απομακρυνθήκαμε από τον Θεό και να τα αποτελέσματα».
«Ναι, αλλά όλοι Γέροντα; Όλοι απομακρυνθήκαμε; Υπάρχουν και πιστοί άνθρωποι», του αντιμιλώ.
«Και οι πιστοί πολλές φορές δεν πιστεύουν. Λένε "πού είναι ο Θεός; Γιατί δεν τον βλέπω;" Κι όμως, Εκείνος βρίσκεται συνεχώς κοντά μας...»
«Δηλαδή;»
«Να, θα σου πω ένα απλό παράδειγμα. Ας δούμε ένα μικρό δημιούργημα του Πλάστη των Πάντων, τον Ήλιο. Τον βλέπεις τώρα, έχει ανέβει εκεί ψηλά. Μας φωτίζει, μας ζεσταίνει. Τον καταλαβαίνουμε. Γιατί όμως;»
«Μα, επειδή τον αισθανόμαστε...»
«Καταλαβαίνουμε ότι είναι ο Ήλιος επειδή βγαίνουμε έξω και μας "χτυπά" με τις ακτίνες του. Διαφορετικά, αν καθόμαστε κάπου κλεισμένοι όλη μας τη ζωή, π.χ σε ένα σκοτεινό μέρος, πώς θα τον δούμε;»
...«Θέλω να πω, ότι ο Ήλιος κάνει τη "δουλειά" που του ανέθεσε ο Δημιουργός του: Ανατέλει, φωτίζει, ζεσταίνει και δύει. Την επόμενη μέρα ξανά τα ίδια. Και σε ρωτάω λοιπόν: Αν εμείς δεν θέλουμε να βγούμε έξω να τον δούμε και να τον νιώσουμε, φταίει εκείνος; Αφού αυτός βρίσκεται πάντα εκεί ψηλά!»
...«Έτσι είναι και ο Χριστός. Βρίσκεται πάντα δίπλα μας, κοντά μας, αλλά εμείς προτιμούμε να είμαστε στο σκοτάδι. Δεν θέλουμε να βλέπουμε τον "Ήλιο" και μετά παραπονιόμαστε κιόλας πως δεν...υπάρχει! Κατάλαβες το μέγεθος της απιστίας μας; Και την αντίστοιχη παρουσία του Θεού στη ζωή μας;»
Έμεινα σιωπηλός, σκεπτόμενος το παράδειγμα που έφερε ο Γέροντας. Αν και απλοϊκό, εντούτοις διακρίνεται από την αμεσότητα και σοφία των Ορθόδοξων Μοναχών, που γνωρίζουν πώς να απαντάνε ακόμα και στις πιο μεγάλες απορίες μας, με τον απλούστερο τρόπο.
Κοίταξα για λίγο προς τη μεριά του Ήλιου, με τις σκέψεις να με κυριεύουν: Αν εκείνος βρίσκεται καθημερινά εκεί, επιτελώντας μια συγκεκριμένη λειτουργία, δεν θα είναι παρών και ο Δημιουργός του; Και Δημιουργός μας;
Την Ευχή σου, Γέροντα...!
Δημοσίευση σχολίου